ο κλοουν....

Με λενε μαρινο, ειμαι ενας κλοουν.βαφτηκα ετσι για να κανω τους ανθρωπους να γελανε, γιατι αγαπω τους ανθρωπους,αγαπω τα λουλουδια,τη μουσικη την ειρηνη,μα περισσοτερο απ'ολα αγαπω τα παιδια. Τωρα θα σου πω πως εγινα κλοουν..δανειστηκα απο εναν ανθρωπο μια μπλουζα,ριγωτη,κοκκινο,ασπρο χρωμα,ενα παπιγιον απο καποιον πολυ πλουσιο, ενα μπαλωμα απο καποιον πολυ φτωχο!δανειστηκα ακομα ενα σακακι απο εναν ψηλο,ενα παντελονι απο εναν χοντρο.Αχ!! αυτο το παντελονι, ολο μου πεφτει και ετσι δανειστηκα ενα ζευγαρι τιραντες απο καποιον που ολο του πεφτει το παντελονι. τα παπουτσια μου τα δανειστηκα απο εναν αλλο που ολο περπαταει.το καπελο μου το πηρα απο εναν υποθργο,που σε ολη του τη ζωη καθοτανε. το μεγαλο στομα μου το δανειστηκα απο εναν βασιλια ποθ ολο τρωει. τι να τρωνε αραγε οι βασιλιαδες? κοκκινη μαρμελαδα? τι να πινουν αραγε οι βασιλιαδες?κοκκινο? θυμαμαι οταν με ειδε η μανα μουγια πρωτη φορα μου ειπε οτι μοιαζω σ'εναν βασιλια,και γελασε,γελασε. ο παπους οταν ακουσε βασιλια , εβαλε τα κλαματα και ειπε οτι ειμαι πιο ψευτικος κ'απ'τους αληθινους. Περιεργοι που ειναι οι ανθρωποι... με τα ιδια πραγματα αλλοι γελανε κ' αλλοι κλαινε,ετσι δανειστηκα το χαμογελο απ'αυτους που γελανε και τα δακρυα απ'αυτους που κλαινε.Ακομα ενα παιδακι μου εδωσε τη μικρη του καρδουλα γεματο αγαπη. την εβαλα στο στηθος και...πουφ, εγινα κλοουν. Πανω στο καπελο μου εχω ενα λουλουδι που οι ριζες του ειναι βαθυα μες'τα παπουτσια μου. Κατω απο το καπελο μου εχω ενα προσωπο,που οι ριζες του ειναι βαθυα μες' την καρδια μου. τα βραδια πριν κοιμηθω ξεβαφω τα ψευτικα δακρυα για να κλαψω με τ'αληθινα μου.Μες'τις τσεπες μου κρυβω ψιχουλα, πολλα ψιχουλα, απο ψωμι,απο ηλιο,ενα μολυβι κ'ενα παιχνιδι.Τι περιεργο, μεσα στις τσεπες μου,τις μεγαλες τσεπες μου, χωραει ολος ο κοσμος κ' δεν χωραει ουτε μια δραχμη......